fenicka

Encyklopedia PWN

semickie języki,
grupa językowa należąca do rodziny afroazjatyckiej.
sufeta
[łac. < semickie],
urzędnik w miastach fenickich;
Sycylia, Sicilia,
wyspa wł. w środkowej części M. Śródziemnego (nad morzami: Tyrreńskim i Jońskim), oddzielona Cieśn. Mesyńską (3,3 km) od Płw. Apenińskiego i Cieśn. Sycylijską (148 km) od Afryki; największa na Morzu Śródziemnym;
t,
litera alfabetu pol. (i łac.), odpowiadająca fenickiej (północno-zachodnio-semickiej) literze tāw;
Tales z Miletu, Thalḗs, ur. ok. 620, zm. ok. 540 r. p.n.e.,
grecki filozof, matematyk i astronom.
Tanit,
w mitologii kartagińskiej bogini utożsamiana z fenicką Asztarte;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Tabele, zestawienia

Kliknij, aby zobaczyć „ fenicka” w Tabelach, zestawieniach
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia